Verslag Disneyland resort Parijs

-        oktober 2007, Sylvia Kirschenmann

 ‘Als ik jarig ben, dan gaan we naar Disney!’, had onze oudste dochter Zoey destijds bedacht toen ze vier was. Nu Sera, dochter nummer twee al bijna vijf is lijkt een bezoek aan ‘the Magical Kingdom’ onvermijdelijk. Disneyland Resort Parijs, dus. Een paar dagen in de herfstvakantie. Het plan om met een aantal families te gaan strandde door onvoorziene omstandigeheden, persoonlijke verwikkelingen en het feit dat niet heel Nederland in dezelfde week herfstvakantie heeft. Een deel van de families dat mee zou gaan haakt af waardoor we overblijven met de familie Verhoef (bestaande uit Armand, Mariet, Luuk (vier) en Lynn (bijna twee) en de familie Kalbvleesch (bestaande uit mijzelf, Andy, oma Dini, Zoey (negen) en Sera (bijna vijf). Een prima gezelschap! In twee auto’s wordt afgereisd, op een mooie zaterdag in oktober kwamen we aan bij het Explorer’s Hotel onze uitvalsbasis voor de komende drie dagen / twee nachten.

In het Explorer’s hotel kunnen we nog niet inchecken maar de entreekaartjes worden na het tonen van de voucher direct overhandigd. Vanaf het hotel is het ongeveer vijf a tien minuten rijden naar het parkeerterrein van Disney, met onze hotel-identiteitskaart kunnen we gratis de auto neerzetten. Na de hele ochtend in de auto zijn de dames achterin ongeduldig geworden, hoe sneller we binnen zijn hoe beter. Opgewonden lopen we hand in hand over de lopende band richting de echte ingang, over de luidsprekers worden Disney Muziekjes ten gehore gebracht. De stemming zit er daardoor al meteen in. Onderweg worden de tassen gecontroleerd en daar is dan het echte entrée van het park, mét Mickey Mouse klok en perfect bijgehouden wandelpaden en fonteintjes.

Disneyland Resort Parijs begint met een plein, Town Square, dat overgaat in Main Street. Het resort is verdeeld in wijken met elk een eigen thema : Adventureland (piraten, ontdekkingsreizigers en avontuur), Frontierland (het wilde westen), Main Street USA (Amerika, begin 20ste eeuw) Discoveryland (de toekomst, science fiction video en film) en en Fantasyland (Disney klassiekers, zeer geschikt voor de allerkleinsten). Wij kunnen ook naar Walt Disney Studio’s gelegen naast Disneyland Resort Parijs, maar hebben dit helaas niet gehaald in de drie dagen dat we er waren.

Vanaf het feestelijk begin van Main Street zie je het prachtige Sprookjespaleis van Doornroosje liggen, overal langs deze straat hangen vlaggen en versieringen. Uit de geluidsboxen komt Disney muziek, alle medewerkers van het Resort zijn uitgerust met kleding dat in stijl is met de attractie en het deel van het park waar ze in staan. Alles draagt ertoe bij dat je het gevoel hebt je werkelijk in een andere wereld te zijn. Ook ouders herleven herinneringen uit hun jeugd.

‘Ik voelde mij ook weer een beetje kind’, zei Armand, na één van de attracties. Terwijl Luuk, zijn zoon, woorden te kort kwam om uit te leggen wat hij allemaal die dag gedaan en gezien had.

Wij lopen de eerste dag meteen door naar Fantasyland, om daar de attracties van Sneeuwwitje (heel kort & veel te eng voor Sera), It’s a Small World (heel veel dansende poppetjes & prachtige decors) en de vlucht van Peter Pan (vliegen over London & Never Never land) te beleven. Overal staan we ca. 20 a 40 minuten in de rij. Maar dat wachten, dat schijnt bij Disney te horen - ook in de rij was de sfeer aangenaam. Wie in Disney komt is vrolijk, dat blijkt.

Als de zon schijnt en de kinderen lachen wordt ook het wachten een onderdeel van de attractie. Tenminste, op de eerste dag dan.

“Sera, wat wil je nu gaan doen?”, vroeg ik haar na een Disney ijsje. Het is goed te zien dat ze een beetje moe is. “Zwemmen!”, zegt ze. We besluiten om terug te gaan naar het hotel en in te checken. En om te zwemmen.

In het hotel was er wat verwarring over de kamer. We hadden namelijk samen met familie Verhoef gereserveerd en dat bleek lastig. De kamer die we eerst kregen was te klein, met slechts vier bedden terwijl wij met vijf personen waren. Terug bij de receptie kregen we óók de sleutels van een andere kamer mee die gelukkig wel groot genoeg was. Ik probeerde de sleutels van de eerste kamer bij de receptie achter te laten omdat ik begreep dat deze van de familie Verhoef waren, maar dat mocht niet. Ik moest ze zelf aan familie Verhoef geven als zij in het hotel aankwamen.

Nu is het mooie van Disney dat onze telefoons er geen bereik hadden. Wilde je sms-en of bellen, of gebeld worden, dan ging dat lastig. Dit is wellicht handig om te weten als je van plan bent om tijdens je bezoek aan Disney allerlei belangrijke telefoongesprekken te voeren.

De sms-jes die we aan Armand hebben gestuurd over de kamer zijn niet aangekomen. Familie Verhoef checkt in en krijgt sleutels van de kamer mee waar wij al in zitten. Dat zij de andere kamer moesten hebben, waarvan de sleutels door het mannetje van de receptie aan ons zijn meegegeven, dat weet niemand meer. Omdat de kamer die zij openen bezet is (onze spullen staan erin) krijgen zij bij de receptie nieuwe sleutels mee, voor weer een andere kamer. Terwijl wij aan het eten zijn wordt onze kamer geannuleerd. Helaas voor ons. Als wij de deur proberen te openen met een slapende Sera in onze armen werkt de sleutel niet meer. Bij de receptie snappen ze er helemaal niks van, we worden aangekeken alsof we misdadigers zijn. En dat terwijl het mannetje die mij nu zo aankijkt, hetzelfde mannetje is die ons in de eerste instantie heeft ingecheckt! Het lukt hem ook niet om het mysterie op te lossen en hij loopt mee naar de deur van de geannuleerde kamer. Terwijl hij voor de deur staat klopt hij er nog even op om te checken of er niet toevallig iemand anders (?!) in zit. Wij zijn inmiddels zo boos dat de deur voor ons open maakt. Dat er al spullen in de kamer staan verbaasde hem ook al. “Dat zijn onze spullen”, zei Andy, “ het is onze kamer!”. In verwarring loopt hij terug naar de receptie. En wij kunnen gelukkig gaan slapen.

In het Explorer’s Hotel is het ontbijtbuffet inclusief, mits je je de avond vantevoren hebt aangemeld voor een bepaalde tijd. Op ons kaartje staat 08.00 - 8.15, wat betekent dat uitslapen er niet bij is. Ondanks het feit dat er veel mensen in het hotel zitten loopt het ontbijt buffet prima. Het enige is dat je ook voor de koffie in de rij moet staan, iets wat een beetje tegenstaat na een dag Disney. We zien het maar als training op de dag die komen gaat.

Het park gaat om tien uur open. Honderden mensen lopen richting de ingang, Engelsen, Fransen, Duitsers, Nederlanders en zelfs Amerikanen. Heel veel bezoekers gaan in Disney-stijl gekleed met een Mini Mouse diadeem of gek hoedje, overal zie je jassen, truien en plastic tassen met logo’s van Disney . De zon schijnt maar het is herfstig-fris. Een extra goede reden om een Disney handschoenen, sjaals en mutsen te kopen, dat blijkt.

Wij beginnen de tweede dag met een meet & greet met Mickey Mouse op Main Square. We staan dan ook als een de eersten in de rij. Mickey begroet Sera en Zoey enthousiast en ze gaan samen op de foto. Daarna is het op naar Discoveryland voor de Buzz Lightyear Laser Blast. “Super vet!”, schreeuwt Zoey terwijl ze haar laser gun op een van de targets richt. In een eigen karretje die je kunt draaien leg je een parcours af. Tijdens de rit moet je met je laser gun zoveel mogelijk schieten en scoren, de punten worden op een schermpje op het wagentje bijgehouden. Voor Sera is het wat moeilijk, maar Andy en Zoey vinden het geweldig. Daarna op naar Star Tours, waar de rij van buiten erg lijkt mee te vallen. Helaas is de rij verradelijk, doordat er een heel traject ín het gebouw wordt afgelegd dat je buiten niet kunt zien. Maar het wachten wordt beloond. R2D2 en C3PO wachten ons op, we gaan een rit maken in een ruimteschip, gebaseerd op Star Wars. We nemen plaats in een simulator en worden gevraagd om de stoelriemen vast te maken. Een ruimtereis! We doen zelfs nog mee met een ruimtegevecht en de simulator beweegt zo goed mee dat alles echt lijkt. We maken vervolgens een rit in de trein die rond het park rijdt. Iedereen is moe van het staan, wachten en lopen. In de trein zit je lekker, maar je ziet niet heel veel van het park. We vinden vervolgens een attractie waar de rij niet zo lang is in Fantasyland, een boottocht langs allerlei miniatuurscenes uit Disney klassiekers.

Fantasyland lijkt iets rustiger te zijn dan de andere wijken - misschien omdat het ook wat meer appeleert aan de kleinere kinderen.

En dan is het tijd om een plekje te zoeken voor de Parade, één van de hoogtepunten van elke Disneydag! Om vier uur zitten we bij Main Square langs de route, die afgezet is met touwen en bewaakt wordt door vriendelijke Disneymedewerkers. Omdat alles in het teken staat van Halloween wordt de Droomparade voorafgegaan door een wagen met dansende roze heksen en Stitch die een masker op heeft. De heksen kijken gevaarlijk naar de kinderen langs de kant. Sera zwaait naar Stitch en ziet Lilo ook voorbij. ‘Ze zwaaien naar mij’, zegt ze. Ze kijkt haar ogen uit. De muziek verandert en daar komt de “Disney’s Once upon a Dream Parade”. Alle bekende figuren uit de Disney films komen op prachtige wagens voorbij. Tussen de wagens in lopen er figuren rond die af en toe danspassen maken en van tijd tot tijd de toeschouwers een hand komen geven. Per wagen verandert de muziek. Elke wagen heeft een eigen thema, gebaseerd op een of twee Disneyfilms. Sera zwaait en zwaait. De laatste wagen is de prinsen & prinsessenkar met Zeemeermin Ariel voorop. Assepoester en haar Prins sluiten de parade af. Ook voor ons zit de Disney-dag erop. We gaan terug naar het hotel.

De laatste dag beginnen we in Frontierland waar Zoey meteen in de rij gaat staan om geschminkt te worden en haar haar te laten doen. Omdat alles in het teken staat van Halloween krijgt ze een spinnetje op haar wang en (na lang wachten) twee heksen-staartjes die recht omhoog staan. Ondertussen zijn Andy en Sera al in Big Thunder Mountain geweest, een rollercoaster-treinrit die ook voor de jonge kids geschikt is. Adventureland hebben we nog niet gezien. Adventure Isle en het Boomhuis van de familie Robinson zijn leuk om doorheen te wandelen. Alles is mooi gemaakt, het lijkt alsof de familie Robinson elk moment naar huis zou kunnen komen om aan te schuiven aan de gedekte tafel.

Op naar de “Pirates of the Carribean”. Voor deze attractie zien we buiten helemaal geen rij, maar binnnen verdringen zich toch zo’n honderd mensen. Het is warm & donker en we hebben geen idee wat we gaan zien. Na ongeveer 40 minuten nemen we plaats in een bootje. Het blijft donker en er zijn piraten. Ik ben blij als we weer buiten staan. Die ‘avontuurlijke bootreis waarbij je een echte piratenaanval beleeft’ kunnen we ook afstrepen.

Zoey wil heel graag nog naar Autopia, een autorit in jaren 50 autootjes, maar de rij is ongelooflijk lang. Zij en Andy besluiten daarom om nog een keer de Buzz Lightyear Laser Blast te doen. Sera, oma Dini en ik gaan lekker even zitten voor de Royal Castle Stage. Hier komt namelijk over een tijdje de Parade nog een keer voorbij en Sera wil alles graag nog een keer zien. ‘En nog naar iedereen zwaaien’, zegt ze. Terwijl Andy en Zoey nog wat laatste attracties langslopen vermaken wij ons prima op ons bankje.

Als de parade langskomt zwaaien we samen naar de sterren van Disney; heksen, beren, helden, piraten, apen, zeemeerminnen, prinsen en prinsessen… ze zwaaien allemaal terug.

:: http://www.opvakantie.nl/Reis.aspx?reisID=1379

:: http://www.disneylandparis.com/fr/introduction.htm